प‍ळा माळा

देनपरांचे काम सग्ग जावनु सारदक्का ऎक कूरटु नीट कॊरूक वतालि.  फिदरान्तु कवडाचो सोवुदु.  कॊण येवुंचाक? चॊवुया म्हॊणु आठॊवनु तीणे कवड कळ्ळें.  ऎक निमिष ती भिल्लि.  

धूव लता पेटीयि घॆवनु रबीलिया. धुवॆचे तोण्डारि सन्तॊषु ना.  बमुणाक लग्गि दिकिलॆना.  तिगॆले मन्न थड्थडेवुंचाक आराम्बीलें.  जल्यारीयि तीणे संगीले "यॊ धुवॆ, इत्ति जाणॊवनतिलें भायिर सरली? रमॆशु अयिलॊनावॆ? वोचूनु हात पाय धूवनु यॊ. हांव तुका पिवुंचाक कडता".

यॆं संगूनु सारदक्का वस्सरॆंतु गेलि.  तिगॆलें मन्न मगलॆन धवलें.  धुवॆक वरडीक कॊरनु पेटॊवनु धा मास तं जल्यायि.  तिगॆलि डिग्रि शिकवण पुरते कोरचे मुर्थमचि तिका ऎकि सोयरीक अयिलि.  चेल्लॆ पासूनु अंत मम्मान सोदीलें. चेल्लो इन्जिनीयर. चोवुंचाक लायक आसा. धुवॆक सजतॊलो. ऎकु वायिटु स्वभावूयि ताका ना.  मनांतु भारि सन्तॊषु जल्लो.  चेल्लि चॊवपयि जल्लें. लताकयि रमॆशाकयि खूब संतॊषु जालो. वॆस्त कॊरनु रब्बॆयलि. सारदक्काक वीचारु त अश्शिल्लो.  पूतु, बायिल सहित डल्‍हीक आसा.  तीणॆय गेल्लॆरि घर खवुंचाक एतलें.  म्हळॆरि तिक्का अंगा रबोवुंचाक जतनेवॆं? चेल्लीयो म्हळॆरि ’जायांचे भंगार’ म्हॊणु तं संगतायि.  चांगि सोयरीक, सुखान रब्बो.

वरडीक जावनु धुवयि जावयींयि कॊरनु एकमळीन भोवंतायि दिकूनु म‍न्न शॆळ जल्लें.  ऎकु मासु बमुणाले घरकडे रबूनु जावनु बमुणान तिक्का कामु आशिल्ले कडे रबूक वेल्लि.  शुरुवॆरि मासाक दॊनि तीनि बरप येतालिं. मगीरि ऊणे जल्लें. मन्न सवंकि ना. खयिंकी ऎकि सनीचि दुक्कि.  

"अम्मा" म्होळॊलो धुवॆलो शब्दु अयिकूनु अम्मा घूवनु चोयलि.  अम्मान संगीले "यॊ धुवॆ, चाय पी". 

अम्मान तिका चाय दिल्लि.  चाय पिवुंचे धुवॆकयि चॊवनु अम्मा रब्बीलि.  चाय पित्त-पित्ताचि तीणे संगूक आरांबीलें.  "अम्मा, माका ताजेलग्गि रबूक नज्ज.  हांव एलत्तांतु अयिलि".

अम्मा: "ताणे तुक्का इत्ति केल्ले पुत्ता? उतुलॊ चांगु बमूणु मॆळूक भाग्य कॊरका. बमूणु बयिलांक थोगडे वेळारि झगडे जावयात. एदी घडि गेल्ले कडॆरि तीं एक्कयि जत्तलिं.  दोगानीयि समरसान मुखारि वोचुका. तॆं तं चांग चेलियालें गूण. तज्जेलग्गि संगूनुवॆं तू अयिलिया?"

लताक रण्णे अयिलें. तीणे संगीले "अम्माक कळतवॆ मिज्जेलगि शिकतालि ऎकि रश्मि? ऎकु मासु जल्लो ती अवुंगॆले घराचे लग्गि तं रब्बता.  तिगॆलो बमूणु ऎकु चांगु मनीषु.  तीणे म्हळॆलें सग्ग चवंकॆयिता.  तिगॆले घरांतु वोचूनु चॊवुंका अम्मान.  मिक्सि थक्कूनु कंप्यूटर्‍ परॆन थंगा आसा.  तीणे घर शिंगारनु दवरलॆलें दिकूनु मिज्जे दॊळे विसविसॆले.  पट्टॆ कप्पड, भंगरा जायें सग्ग भॊरनु आसा तिका.  तीणे घर शिंगारनु दवरलॆलें दिकूनु मिज्जे दॊळे विसविसॆले. पयिरि बमुणान तिक्का चारि पवनाचि पळा माळा करयलि.  इत्ति चांगु बमूणु की तिगॆलो. हांव घरकडे यॆवनु तिगॆले घरकटचें सरवयि वंकाणशीलें.  ऎकि पळा माळा मक्कायि जायि म्हॊणु संगीले. तीणे अवंगॆथयिं अयिलॆरि मक्क लज्जा दिसता अम्मा.  इत्ति संगिलॆरीयि नणंदॆक वरडीक चोयितायि.  तॆ नवॆं मुख्य म्हॊणु त संगतायि.  मिज्जो वीचारूचि ना तंका". 

सारदक्काक धुवॆलो रॊगु मनांतु जल्लो. तीणे वोळूचि संगीले. "धुवॆ, तुका सानि प्रायि. ’हूं’ म्हॊणु कॊपु येवुंचो वॆळु.  रमॆशाले हथांतु दुड्ड आशिल्ले तश्शि नंतन तक्का काणघेवुंचाक ओवसुन्ना. हांवयि सॊळा वरषारि अंगा अयलॆलि तं. प्रायि जालॆलि अम्मा, बप्पा, दॊग जाण भाव, दॊग जाण भेयणीयो तुगॆले बप्पाक आशिलिं.  बप्पाक ऎकु सनूचि ब्यारु तं आशिलो. हांवे बप्पाले सुखांतूयि दुखांतूयि समचि वण्‍टो कळ्ळो.  घरकडचे काम सर्वयि हांवॆचि कॊरनु, परमांतु रवन्दयकयॆक सग्ग वॊवनु कॊरनु जवुंचे तशि वॆचु ऊणे कॊरूक हांवे भारि परिश्रमु कळ्ळो.  दॆरांक शिकोवुंचाक, नणदांक वरडिकॆंक नोपूरो आशिले मिगॆले भंगार परॆन हांवे दिल्लें. आजि सग्गटयिं सुखान आसायि. 

तश्शि बमुणाक अवुंचान जवुंचे तश्शि कष्ट काणु अम्मि सहायु जावनु रबिलॆरि तंगॆलो स्नॆहु अवुंक लॆक नतिल्लें मेळतॊलो. मगलॆन तुगॆलि इछा सग्गि तॊ चवंकयितॊलो. ताकायि तागॆले अम्म बप्पाक चोवुंचो धर्मु नवॆं? तंका जायि जलॆलें कॊरूक तुम्मि नंतन कॊण आसा? तॆ घरकडचो उजुवाडु जावनु रबुका जालॆलि तं तूं.  त्यागु कॊरनु मेळचे सूख, तृप्ति वेगाळे इत्यांतु मेळन्ना पुता". लताक तिगॆलि चूकि मनांतु जल्लि.  रत्ति तिक्क सोदूनु बमूणु अयिलो. तीणे क्षमा निवंगीलि. एरदूसा सकाणीचि दोगयिं कॊरनु वत्तायि दिकूनु सारदक्कान ऎकु दीर्घ श्वासु सोळ्ळो.  अंत मम्माले दॊळे भरले. 

वटॆरि तन्नि रश्मीलें बमुणाक स्कूटरारि वत्ता दिक्कीलो.  मगलॆन वेगॆळि ऎकि चॆडुं ताका पोटॊवनु धॊरनु बेसल्लि आसा.  रमॆशु लताकयि लता रमॆशाकयि चोयिलिं.  दोग्गयि हस्सीलिं. 

आजि लता प्राप्ति आशिलि ऎकि बायल तं.  बमूणाले घरकडचे सर्व प्रश्नयि तिगॆले जावनु तीणे कळ्ळें.  नणंदॆक नोपूरो जालॆले भंगार तीणे तं दिल्या. मावांलॊयि, मयिंचॊयि अनुग्रॊहु काणुघेवुंचे वॆळारि पळा माळा घल्लॆले पश्शि संतॊषूयि संतृप्तीयि तिका मेळ्ळि.  

आतां लतालग्गि निवुंगूनतिल्ले ऎक कयिरॆंयि रमॆशान कोरना.  तंगॆलि धुव्वयि वडल्या.  वरडिकॆक चोयतायि. लता अठॆयिता. मिगॆले अम्मान समयारि दिलॊलो उपदॆशु आजि माका संतॊषु दित्ता.

माका मिगॆले धुवॆलग्गीयि तॆंचि तं संगूक आसा.  स्नॆहूयि, त्यागूयि, ताजान चांग जीवित मेळता.  सूख, संतॊषु संतृप्ति सर्वयि मेळता. घर स्वर्ग जाता.