आजि महॆषाक सोयरीक निवंगूनु येतायि म्हॊणु धकुलभावु संगतालो. ऎक पॊरॊबुमम्मालि चेल्लि. बी.कॊं शिकिल्लि. शिकवण इतॆयिं जलॆरीयि, गुणवन्ति जांका म्हॊणु तं मिगॆलि प्रार्थना. ताका ऎक चांग जीवित जावंका. बप्पाक दिकूनातिलें वडलो तं तॊ. तागॆलें दांपत्य चांग जावंका म्हळॆलि इच्छा मात्र तं माका आसा. बप्पान बळ कॊरनु संगूनु बमुणाथयिं वचाक दीवनतिलें मिगॆलो जन्मु व्यर्थ केलो. आतं मॆणा वाति सरि जॊळनु सोरचो जन्मु नवॆं मिगॆलो. पुतालें तॊण्ड चॊवनु सग्ग विसरता. हांव स्वल्प धैर्य दकॊवनु तेदूस दॆवनु गेलॆलि जलॆरि आजि स्वर्गतुल्य आसिलें जीवित माका मेळतने अशिलें. पुत्ताक बप्पालो मॊगु मेळतॊलो आशिलो.
"हांवे धरलॆले घॊडॆक शिंग चारि म्हॊणु संगिलॆरि वयि म्हॊणका. व्हॊडु जन्मि नवॆं? बप्पाक वेगळॆलें दुख मनांतु जायना. अम्मा सरि भयान तं बप्पालगि उलॆयतलि. स्नॆहु म्होळॊलो इत्ति म्हॊणु बप्पाक कळना. कामु कॊरूक अयिलॆलॆंक सोवता दिकिलॆरि अवंका मनांतु दुख दिसतने. म्हळॆरि बप्पालगि कॊण संगतने? तॆ कालाचो तॆ वटराचो कीरीट नातिलो रायु सरि तं बप्पा अशिलो. तंगॆलो स्रापु जायत माका यी गति अयलया.
मिगॆले मन बप्पाक कशि कॊळूक? अम्मायि इत्ति करतलि? अम्माले मनांतुलें कायिं संगूक सरि अम्माक धैर्य ना. घरकडे कामु कोरचे बयिलांक अशिलें स्वातन्त्र्य सरि अम्माक ना. आतायिं बप्पान सनप्रायॆरि अम्माक दिकूनु, वरडीक कॊरनु आणाफडॆन ’तंगॆले अम्मान भोगिलें’ सग्ग बयिलॆनयि भोगुका म्हॊणु संगुचे बम्मूण अतयिं असायि. बायिल रडता दिकनाफडॆन तंगॆले ददूलपण दकॆयिलें म्हळॆलें गर्व तं तंका. रवंदयॆक मीट मिरियासांग ऊणे म्हॊणु संगूनु बप्पान वटें काणु अम्मा अंगारि उडयिलॆलें उतुलफंत दिकिलें आसा. बयिलांक मरचें परॆन तंगॆलो अवकाशु जावनु लेकुचे अतयिं असायि. आतां तॆं ऊणे जावनु येता. चडयि येलत-पेलतांतु सॊणु दिवंचि तं.
अम्माले कष्ट दिकूनु, वरडीक इत्याक म्हॊणु माका दिसलें आसा. शंभरि फंता दॆवनु वच म्हॊणु सांगिले अयिकूनूयि, अभिमानाक ऊणावु अयिलॆरीयि, समूहाक भीवनु ऎक दंतूक स्नॆहु सरी नतिले बमुणालग्गि दीस काडूकवॆ? हांव मिजेलगीचि निवंगिलें आसा. वरडीक इत्याक? म्हळॆरि वड्डल्ले चेलियांक वरडीक कॊरनतिलें खंचॆयि बप्पा रबतॊलोवॆ?
मिगॆले ग्राडुवॆषन जवंचानीक बप्पान सोयरीक सोदूक आरांबीलें. व्होळो दामॆलि जावंका म्हॊणु बप्पाक ना अशिलें. बप्पालो प्राभावु अंगीकारु कोरचो चेल्लो जायि. चारि जाणालग्गि अभिमानान संगूक ओवसुचो कामु जायि.
वरडिक जावनु स वर्षीं चेरडुं ना म्हॊणु विचारान आशिले वॆळारि त हांव जालॆलिं. तॆ दिकूनु माका ’रत्न’ म्हॊणु बप्पान नांव घलें. मतॆरि दोवॊरनु तं माका वडयलॆलि. दॊनि वर्ष जवंचानीक धकुलभावु रत्नाकरूयि जालो. मिजॆरि बप्पाक चडि माया आशिलि. अम्मान दुशॆरि गुरबीणि जवंचानीक, अम्मा पोटान्तु इतॆं म्हॊणु निवंगिलॆरि ’बाबु’ म्हॊणु हांव संगतानि खयिं. बाबु जलॆरि माका चांग ऎक गिफ्ट दीन म्हॊणु बप्पान संगीलें. रत्नाकराले नामकरणा वॆळारि ताका घालूक सुदर्शनयि सरपळीयि कोरचे भरशि माकायि पांच पवना माळा कॊरनु दिलि.
बप्पान सोयरीक सोदूक आरांबीलें. एकॆक चेलॆंक एकॆक ऊणावु बप्पा दिकूनु धरतॊलो. कयिरें बप्पाले हथा खाल पोडचो चेल्लो जावंका. सोदूनु सोदूनु मास भॊरनु गेले. बप्पालें ’रत्न’ काणघेवंचाक कॊण अयिलॆनायि. तवळि तं ब्रॊकर मल्लोमम्मान ऎकि सोयरीक हळॆलि.
ऎकु चेल्लो आसा. ताका बप्पा ना. टौणांतु चांग ऎक घर आसा. थंगा अम्मायि पुतूयि रबतायि. भयणीक वरडीक कॊरनु दिलि. अम्मा ऎकि साधु मनीषि. पूतु कॊळॆजांतु लेकचरर तं. चोवंचाक रुपळावंतु. वायिटु स्वाभावु कायिं ना.
बप्पाक ती सोयरीक चांगि म्हॊणु दिसलें. बप्पा मुक्कारि सोरलो. जातक चोयिलिं. धांक धा पॊणु एता. आतां दिसता, कसलें पॊणु ऎवप? लागि रबूक कपलांतु ना. ’कपलांन्तु नतिलॆक कोंकूनु घलॆरि वोंकूनु वतलें’ म्हण्तायि.
---------------------
भागु २ मुक्कारि येता
No comments:
Post a Comment